Armanın peşinde yitip giden bir ömürdür.. Ama giderken tüm Türkiye ye çok şey öğreten Kardeşimizdir.. Cenazesinde bile olsa Türkiye'nin her yerinden gelen taraftar gruplarını bir araya toplayandır. O gün bende Göztepe atkım boynumda Karşıyaka
çarşısındaydım.. O gün neler mi yaşandı, anlatsam inanmazsın.. O gün Çarşı, Yalıyı iskeleye karşılamaya geldi.. O gün Vapurdan, otobüsten inen onlarca Göztepeli, Karşıyakalı kardeşleriyle kucaklaştı, Başsağlığı diledi.. O gün Buca spor kulübü otobüsü belkide ilk defa Yapı Kredinin önünde durdu. O gün Kara Gümrükten, Ankara'dan, Bursa'dan, Sakarya'dan, Beşiktaş'tan, Kadıköy'den, Eskişehir'den ve daha sayamadığım çok yerden armanın peşinden koşmak ne demek bilen oradaydı.. O gün Yalının çarşıda açtığı koca pankartta ACINIZ ACIMIZDIR yazıyordu ve bu ilk defa bu kadar büyük bir anlam taşıyordu.. O gün herkesin acısı aynıydı.. O gün sanki dünyada başka renk yoktu.. Ama bu işte bir terslik vardı, aynı şehirde birlik ve beraberliğin yaşanması için birisinin mutlaka ölüm acısımı çekmesi gerekiyordu? Armanın peşinde ölene kadar değil, sonsuza kadar gidebilelim diye, başka ÖZGÜRler ölmesin diye.. Acı çekmek ÖZGÜRlükse, ÖZGÜR olduk hepimizde.. Mekanın cennet olsun kardeşim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder