Şimdi tam hatırlayamadığım ama müzik kutusundaki melodiye benzer bir sesi vardı, piknik alanına öğleden sonra gelen dondurma arabasının, sesini duyar duymaz koşardık abimle. Hayal meyal hatırlıyorum piknik alanından fazla uzakta değildi ama ağaçların arasındaydı oyun parkı, sanki apartman boyunda dev salıncaklar ve kaydırakları hatırlıyorum hepsi ahşap.
Birde evimizi çok iyi hatırlıyorum, tabi arada baktığım fotoğraf karelerinden yardım almıyor değilim, oyuncaklarımla çektirdiğim fotoğraflarım, giysilerimde yardımcı oluyor hatırlamama. Babam işten eve gelip bizi kucağında öpüp oğluşum diye sevmeye çalışırken, bizim cebindeki çikolataya ulaşma çabasında oluşumuzu hatırlıyorum, kocaman cipsler alırdı bize, boyum kadar paketler, oyuncaklar.
Bilseydim yemekten sonra acı türk kahvesinin yanında keyifle içtiği için, beni dokuz yaşında bırakıp gideceğini, izin verirmiydim eline almasına sigarayı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder